Het bestaande portiercomplex omvatte oorspronkelijk zes afzonderlijke gebouwen. De gebouwen verschillen allen van architectuur en bouwtechnische opvattingen, gerelateerd aan de tijd waarin ze gebouwd zijn. De gebouwdelen zijn in de loop van de tijd met elkaar verbonden, waardoor de afzonderlijke herkenbaarheid van de delen ontbrak. Een historisch en bouwtechnisch onderzoek heeft als basis gediend voor het ontwerp. Het complexe programma van eisen maakte het noodzakelijk verschillende ontwerpen te maken. Uit het onderzoek is gebleken dat elk gebouw over specifieke ruimtelijke en bouwtechnische kwaliteiten beschikt. Dit thema heeft de basis gevormd voor het ontwerp. Alle gebouwdelen zijn ontdaan van “goed” bedoelde toevoegingen. De puurheid van de afzonderlijke ruimten is nu duidelijk zichtbaar geworden. Middels transparante elementen zijn de historische en nieuwe gebouwdelen nu met elkaar verbonden en duidelijk herkenbaar. De toegevoegde technische installatie is industrieel verwerkt en duidelijk herkenbaar. De historische afwerkingen en bouwsporen zijn zoveel mogelijk gehandhaafd. De nieuwe toevoegingen en materialen zijn afwijkend in samenstelling en kleur. Het portierscomplex moet de industriële soberheid, ook voor de toekomst, blijven uitstralen. We hebben geprobeerd de grote verscheidenheid tot een eenheid te laten “versmelten”.